Category
வாசகர் கவிதைகள்
நுகர்வுக்காக மட்டுமே நகர்ந்து திரியும் உயிரிகளை உயரிய படைப்பான மனிதரென்றால் நான் ஏன் நம்ப வேண்டும் வர்த்தகம் நடக்குமொரு வணிக சந்தை தனை வளமான வையகமென்றால் நான் ஏன் நம்ப வேண்டும் முதலாளியிடம் சென்று முடிவின்றி கூலிவுயர்க்கிறைஞ்சும் முயற்சியை முக்தி தேடும் பக்தியெனில் நான் ஏன் நம்ப வேண்டும் முதலீடு செய்து பதிலீடு எடுக்கப் பாடுபடும்… Continue Reading →
2
வேரிட்டு முளைக்கும் பயிர்கள் எல்லாம்., செங்கதிர் விரல்பட்டு., செருக்கடைகிறது.. செந்தமிழே., என்னை தீண்டியது என.. சேலைக் கட்டிய சேதி கேட்டு., சீவகனுக்கும் மீட்ட ஆசை.. மின்அதிரும் மேனியை.. இதழ் சுழித்து விழி அசைக்கயில் வரம் கேட்டு வாதிடுகிறான்., வாசுகி மைந்தன்.. வாளோடும் கோலோடும் போரிட செல்லும் முன்னே., பேதை என்னை போதை கொள்ள வைத்தாயடி.. கனியாகிய… Continue Reading →
1
ஒரு ரொட்டி பாக்கெட் எடுத்ததற்கு சூடு பெற்றபோது அவன் சிறிதும் கத்தவில்லை அம்மாவை அழைக்கவில்லை இனி செய்யமாட்டேனென கெஞ்சவில்லை.. வலியின் அறிகுறி அவன் முகத்தில் தெரியவில்லை.. கொஞ்சதூரம் சென்றபின் சூடு வைக்கப்பட்ட இடத்தை தொட்டுப் பார்த்துக்கொண்டான் பசித்த வயிற்றின் வெப்பத்தைப் போல அது அவ்வளவாக சுடவில்லை. – ந.சிவநேசன் சேலம்
1
எறும்புகளுக்கு சர்க்கரை டப்பாவை திறந்து வழிகாட்டும் செல்லம்மையக்கா பறவைகளின் கானம் கேட்கவே தொலைக்காட்சி இணைப்பைத் துண்டித்தாள் அண்ணாச்சி கடையில் வேடிக்கைப் பார்க்கும் குழந்தைகளுக்கு மிட்டாய் வாங்கிக் கொடுத்து தன் பெயரை செல்ல அம்மை என பிரித்து உச்சரிக்கச் சொல்லுவாள் தெருவில் விளையாட வரும் பொடுசுகளை அள்ளி அணைத்து வாசம் பிடிப்பாள் புழுதிக்கும் குழந்தை வாசமென்பாள் அடைபடும்… Continue Reading →
2
எந்த மீனின்ஆயுளின் முடிவு காலம்இன்றோ என்றுதலைகீழ் கேள்விக்குறியாய்தூண்டில் முள் தக்கைகளாய்மேல் நின்று கவனிக்கிறார்கள்தகுந்த நேரத்தில்காட்டிக்கொடுப்பதற்கு எத்தனை முறை வேண்டாமென்றுதலை அசைக்கிறது தக்கைமீன்களின் வன்புணர்வுகொக்கிகள் மாட்டப்பட்டுகழுவேற்றம் தண்டனையாய் ஒற்றை உணவுக்காய்இருகொலைகள்இரைக்காய் புழுஇரையாய் மீன்நியாயமற்ற வேட்டை இது – மணிவண்ணண் மாசிலாமணிகடலூர்
1
எட்டி உதைக்கிறான் மகன்எதிர்த்துப் பேசாதே என்கிறாய் நீவலிக்க புரள்கிறான் மகன்வருடிக் கொடுக்க மறக்கிறாய் நீவலிமையாய் முட்டுறான் மகன்அமில வார்த்தைகளால் திட்டுகிறாய் நீமூச்சுத்திணற வைக்கிறான் மகன்மென்மையாய் பேச மறுக்கிறாய் நீமொத்தமாய் சோர்வுறச் செய்கிறான் மகன்சுத்தமாய் கண்டு கொள்வதில்லை நீஇரண்டுமே வலித்தாலும்ஒன்று உடலையும்மற்றொன்று உள்ளத்தையும்ரணமாய் கிழித்தாலும்எதுவுமே நடக்காதது போல்இயல்பாய் இருக்கப் பழகிக்கொள்கிறேன்! எப்படியும் ஒரு நாள்இரண்டு தெய்வங்களில்ஒன்றாவது கண்… Continue Reading →
6
சாணி மெழுகிய தரை தான்…ஆனால் டைல்ஸ்களை மிஞ்சிவிடும்… தாயில்லா வீடு என்றால் சத்தியமாய் நம்ப முடியாது.. அமுதா அக்கா விட்டில் அழகழகாய் மூன்று அக்காக்கள்… சேலையை கிழித்த தாவணியில் அக்காக்கள் அனைவரும் அவ்வளவு அழகு.. பொருத்தமில்லா வண்ணத்தில் ஜாக்கெட் ஒரு நிறம் தாவணி ஒரு நிறம்… ஒட்டு போட்ட பாவாடையிலும் ஒற்றை முத்துமாலையிலும் அவர்கள் இராஜகுமாரிகள்…… Continue Reading →
4
உட்கொண்டு உள்ளம் வளர்த்தேன்
உருகி பருக உயிர்கள் இல்லை,
உயிரா உடலா எதைநான் ௯ற
உயிரை கொஞ்சம் உடலை கொஞ்சம்
மொய்த்து திண்ணும் மனித ௯ட்டம் ..!
– மனோ ராஜேஷ்
மன்னார்குடி, திருவாருர்
இப்பொழுதும் ஞாபகம் இருக்கிறது அந்த மழைநாளை.,.. கலர் கலர் பட்டாம்பூச்சிகள் வந்து அமரும் மார்கழி மாத தும்பைச்செடி போல் மாறி விடுகிறது அந்த மழைநாள் பள்ளிக்கூடம்…. மேகங்கள் தயாரிக்கும் தொழிற்சாலை போல புகைந்து கொண்டிருக்கும் சத்துணவு கூடம்… கடைசி பெஞ்சில் காலியாகி கொண்டிருக்கும் தயிர்சாதமும்,உருளைக்கிழங்கு வறுவலும்…. மழையில் நனைந்தபடி அவளின் திடீர் வருகையும், அவள் தலையில்… Continue Reading →
9