பிணம் தின்னும் கழுகுக்கும்
நான்
பெருமை பாட நினைக்கிறேன்
அழகென உலகம் பார்க்க
திசைகள் கொட்டி கிடக்குது
மனதையும் பறவையாக்கி
பறந்து செல்ல வழிவிடு
என்ன குறை கண் பட்டதோ
முழங்காலில் மோகம் வெடிக்குதா
★
நிமிர்ந்தா குற்றம மோனு
கூட்டம் தொடர்ந்து மிரட்டுது
★
சிரித்தால் சபலம் காட்ட
முறை த்தால் வெறிய காட்ட
எங்கள் உடல் உனக்கு
பாசியாற்றும் தீனியா
★
அழுகையும் கேட்கவில்லை
கதறலும் கேட்கவில்லை
தனிவரும் பெண்ணவலின்
கொலுசு மட்டும் கேட்கிறதா
★
மானம் கெட்டு கோரம் செய்யும்
கண்ணியத்தின் மூத்தவரே
எங்கள் மனம் கத்தி சொல்லும்
கதறல் கவி கேட்கிறதா
★
ரத்தச்சொட்டு சிந்த சிந்த
போதாதா பைத்தியத்தின் பித்தாட்டம்
இன்னும் என்ன வேண்டுமென
மிருகம் சலிக்க ஆடிவிட்டாய்
★
கீழறுக்க போதாம
கழுத்தறுத்து என்ன கண்ட
பேதை என்ன செய்தாலோ
புரியாது மடித்துவிட்டாய்
★
பெதும்பையும் குலைத்ததாச்சு
மங்கை மகள் மாண்டாச்சு
★
மடந்தையும் மிதிப்பட்டே
அரிவையும் அழிச்சாச்சு
★
தெரிவையும் தின்னப்பின்னே
பேரிளமும் பற்றவில்லை
குழவி என்ன செய்தது உன்னை
கிழவி வரை கிழிச்சிறுக்க
உந்தன் இரை ஆவதற்கு
பிணம் தின்னும் கழுகிற்கு
இரையாய் மடிவேனே
— சதீஷ்வரன்
சென்னை
August 31, 2024 at 1:12 am
Brooo, This poem deserves a lot more than 4 likes. You nailed it!!!
I’m deeply moved by your brave words about a rape.